|
TLG 1970 003 :: SILENUS :: Fragmenta SILENUS Hist. Fragmenta Source: Müller, K. (ed.), FHG 3. Paris: Didot, 1841–1870: 100–101.
Citation: Fragment — (line) | ||
t1-5 | DE BELLO HANNIBALICO. | |
1 | Cicero De divin. I, 24: Hannibalem Caelius scribit, quum columnam auream, quae esset in fano Junonis Laciniae, auferre vellet, dubitaretque utrum ea solida esset an extrinsecus inaurata, perterebra‐ | |
| 5 | visse: quumque solidam invenisset statuissetque tol‐ lere, ei secundum quietem visam esse Junonem praedicere, ne id faceret, minarique, si id fecisset, se curaturam, ut eum quoque oculum, quo bene videret, amitteret: idque ab homine acuto non | |
|---|---|---|
| 10 | esse neglectum. Itaque ex eo auro, quod extere‐ bratum esset, buculam curasse faciendam, et eam in summa columna collocavisse. Hoc idem in Sileni, quem sequitur Caelius, graeca historia est: is autem diligentissime res Hannibalis persecutus est. | |
2 | Livius XXVI, 49, de Nova Carthagine a P. Sci‐ pione capta (210 a. C.): Capta alibi decem millia capitum, alibi supra quinque et viginti inve‐ nias. Scorpiones majores minoresque ad sexaginta | |
| 5 | captos scripserim, si auctorem graecum sequar Sile‐ num: si Valerium Antiatem, majorum scorpionum sex millia, minorum tredecim: adeo nullus men‐ tiendi modus est. | |
3 | Plinius H. N. IV, 36: Ab eo latere, quo Hispa‐ niam spectat, passibus fere centum altera insula est longa, III M. pass. lata, in qua prius oppi‐ dum Gadium fuit. Vocatur ab Ephoro et | |
| 5 | Philistide Erythia, a Timaeo et Sileno Aphrodisias. | |
4 | Solinus Pol. c. 2: Palatium nemo dubitat quin Arcadas habeat auctores, a quibus primum Palla‐ teum oppidum. Sunt qui velint a balatibus ovium mutata litera, vel a Pale pastorali dea, aut, | |
| 5 | ut Silenus probat, a Palantho Hyperborei filia, quam Hercules ibi compressisse visus est, nomen monti adaptatum. | |
5 | Strabo III: Φησὶ δὲ ὁ Πολύβιος (34, 9, 5) κρήνην ἐν τῷ Ἡρακλείῳ τῷ ἐν Γαδείροις εἶναι, βαθμῶν ὀλίγων κατάβασιν ἔχουσαν εἰς τὸ ὕδωρ, πότιμον δὲ εἶναι· ἣν ταῖς παλιρροίαις τῆς θαλάσσης ἀντιπαθεῖν, | |
| 5 | κατὰ μὲν τὰς πλήμας ἐκλείπουσαν, κατὰ δὲ τὰς ἀμπώτεις πληρουμένην. Deinde postquam apposuit quomo‐ do Polybius explicare hanc rem studuerit, pergit: Ἀρτεμίδωρος δὲ ἀντειπὼν τούτῳ, καὶ ἅμα παρ’ αὑτοῦ τινα θεὶς αἰτίαν, μνησθεὶς | |
| 10 | δὲ καὶ τῆς Σιλανοῦ δόξης τοῦ συγγραφέως, οὔ μοι δο‐ κεῖ μνήμης ἄξια εἰπεῖν, ὡς ἂν ἰδιώτης περὶ ταῦτα, καὶ | |
| αὐτὸς καὶ Σιλανός. | 100 | |
t6 | ΙΣΤΟΡΙΑΙ. E LIBRO PRIMO. | |
6 | Diogenis L. II, 11: Φησὶ δὲ Σειληνὸς ἐν τῇ πρώτῃ τῶν Ἱστοριῶν, ἐπὶ ἄρχοντος Λυσ*μύλου λίθον ἐξ οὐρανοῦ πεσεῖν· τὸν δὲ Ἀναξαγόραν εἰπεῖν, ὡς ὅλος ὁ οὐρανὸς ἐκ λίθων συγκέοιτο· τῇ σφοδρᾷ δὲ | |
| 5 | περιδινήσει συνεστάναι, καὶ ἀνεθέντα κατενεχθήσεσθαι. | |
t7-9 | ΣΙΚΕΛΙΚΑ. | |
7(t) | E LIBRO SECUNDO. | |
| 1 | Stephan. Byz.: Παλικὴ, πόλις Σικελίας. Θεόφιλος δ’ ἐν ἑνδεκάτῳ Περιηγήσεως Σικελίας Παλικίνην κρήνην φησὶν εἶναι. Πλησίον δὲ αὐτῆς ἱερὸν Παλικῶν, οἵ εἰσι δαίμονές τινες, οὓς Αἰσχύλος ἐν Αἰτνείαις γενεαλογεῖ | |
| 5 | Διὸς καὶ Θαλείας τῆς Ἡφαίστου, Σειληνὸς δὲ ἐν δευτέρῳ, Αἴτνης τῆς Ὠκεανοῦ καὶ Ἡφαίστου, κληθῆναι δὲ αὐ‐ τοὺς Παλικοὺς διὰ τὸ ἀποθανόντας πάλιν εἰς ἀνθρώ‐ πους ἱκέσθαι. | |
8(t) | E LIBRO TERTIO. | |
| 1 | Athenaeus XII: Σειληνὸς δ’ ὁ Καλλα‐ τιανὸς ἐν τρίτῳ Σικελικῶν περὶ Συ‐ ρακούσας φησὶ κῆπον εἶναι πολυτελῶς κατεσκευασμέ‐ νον, ὃν καλεῖσθαι Μῦθον, ἐν ᾧ χρηματίζειν Ἱέρωνα | |
| 5 | τὸν βασιλέα. | |
9(t) | E LIBRO QUARTO. | |
| 1 | Photius Lex.: Σαρδόνιος γέλως ... Σειληνὸς δὲ ἐν δʹ τῶν Περὶ Συρακόσσας, λάχα‐ νον εἶναι παρὰ Σαρδωνίοις ἡδὺ, σελίνῳ ἐμφερές· οὗ τοὺς γευσαμένους τάς τε σιαγόνας καὶ τὰς σάρκας αὑτῶν | |
| 5 | ἀποδάκνειν. | 101 |